Па выніках навуковага даследавання, праведзенага Дзяржаўнай навуковай установай «Інстытут гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі", устаноўлена, што ўпершыню па тэрыторыі Беларусі пастаянныя чыгуначныя зносіны былі адкрыты 27.12.1862 на ўчастку Парэчча-Гродна Санкт-Пецярбурга-Варшаўскай чыгункі. Кіраўніцтву Беларускай чыгункі прадастаўлена аб дадзеным гістарычным факце афіцыйнае заключэнне. Пастановай ад 01.03.2010 № 2/57 «Аб даце ўтварэння Беларускай чыгункі Беларускай чыгункі і Беларускага прафесійнага саюза чыгуначнікаў і транспартных будаўнікоў прынята лічыць 27.12.1862 датай утварэння Беларускай чыгункі.

2012 год для працаўнікоў стальной магістралі - юбілейны. У гэтым годзе шматтысячны калектыў чыгуначнікаў адзначыў 150-годдзе Беларускай чыгункі.

Гістарычная даведка Гомельскага аддзялення Беларускай чыгункі

Чыгуначная сетка Гомельшчыны складвалася паступова, амаль на працягу стагоддзя.

Упершыню на тэрыторыі Гомельшчыны чыгуначная лінія прайшла ў 1873 годзе ад станцыі Нова-Вілейск да Гомеля, а ў 1874 годзе ад Гомеля да Ромны (Украіна). Здадзены ў эксплуатацыю першыя ўчасткі Мінск-Жлобін і Гомель-Жлобін Ландвара-Роменскай чыгункі (у 1877 годзе перайменавана ў Лібава-Роменскую).

У 1874 годзе — здадзены ў эксплуатацыю ўчастак Гомель-Церахоўка. Участак ад Чырвонага Берага да станцыі Церахоўка Лібава-Роменскай чыгункі і зараз уваходзіць у Гомельскае аддзяленне Беларускай чыгункі.

У 1873 годзе ў Гомелі пабудаваны Галоўныя майстэрні па рамонту рухомага саставу, тармазоў, спецабсталявання. З 1928 года гэта — паравозавагонарамонтны завод (ПВРЗ), зараз ВРЗ.

16 лістапада 1873 — пабудавана паравознае дэпо Гомель.

Другі шыротны накірунак Гомельскага аддзялення пачащ развівацца з адкрыцця ў 1886 годзе Лунінец-Гомельскай і ў 1887 годзе Гомель-Бранскай чыгуначных ліній, якія ўвайшлі ў склад Палескіх чыгунак, упраўленне якіх знаходзілася ў Вільні. Уведзены ў эксплуатацыю лініі Лунінец-Гомель, Гомель-Бранск. Станцыя Гомель з гэтага моманту становіцца чыгуначным вузлом.

Дарога, якая будавалася ў асноўным у стратэгічных мэтах, стала выконваць значныя аб'ёмы камерцыйных перавозак і з'явілася стымулам паскарэння развіцця свайго раёна прыцягнення.

У 1878 годзе ў Гомелі пачало працаваць Гомельскае чыгуначнае тэхнічнае вучылішча. Яно было асноўным пастаўшчыком кадраў для Лібава-Роменскай дарогі. Вучылішча размяшчалася ў аднапавярховым драўляным спецыяльна пабудаваным для яго будынку з боку вакзала. У 1919 годзе яно было перанайменавана ў Гомельскі чыгуначны тэхнікум (адна са старэйшых сярэднетэхнічных навучальных устаноў не толькі ў Беларусі, а і ў Расіі).

1902 год — уступіў у строй участак Віцебск-Жлобін.

1911 год — участак Васілевічы-Хойнікі.

1915-1916 гады участак Славечна-Калінкавічы-Жлобін.

Для павелічэння паравознай здольнасці будуюцца другія пуці на ўчастках Гомель-Шчорс (1902 г.), Гомель-Лунінец (1904 г.), Гомель-Бранск (1913 г.), Жлобін-Орша, Жлобін-Асіповічы (1915 г.).

1919 год — створаны Заходнія чыгункі з упраўленнем у г. Гомелі.

1936 год — у выніку разбуйнення чыгунак з Заходняй чыгункі вылучылася Беларуская чыгунка.

У адпаведнасці з загадам Міністра шляхоў зносін СССР ад 23 верасня 1946 года было арганізавана 274 аддзяленні чыгункі, у тым ліку Гомельскае і Жлобінскае аддзяленні чыгункі.

У 1953 годзе ў маі, з мэтай паляпшэння кіравання эксплуатацыйнай і гаспадарчай дзейнасцю транспарту БССР, аб'ядналі Беларускую і Мінскую чыгункі з упраўленнем у Мінску, а ў вызваленым будынку ўпраўлення дарогі ў Гомелі (вул.Кірава) быў адкрыты Беларускі інстытут інжынераў чыгуначнага транспарту (БІІЧТ, зараз БелДУТ).

Першым начальнікам аддзялення быў прызначаны Аляксандр Мікалаевіч Лажкоў, які прапрацаваў на гэтай пасадзе да 1955 года. У наступныя гады начальнікамі аддзялення былі:

• Ілья Спірыдонавіч Таранюк — 1955-1959
• Петр Аляксандравіч Сыцко —1959-1961
• Іван Якаўлевіч Сушкоў - 1961-1976
• Аркадзь Сяргеевіч Блізнюк — 1976-1984
• Мікалай Аўрамавіч Гуд — 1984-1992
• Аляксандр Пятровіч Удодаў — 1992-2012
• Дворак Рыгор Уладзіміравіч — 2013-2022